Dostałaś/-eś mandat karny za czyn, który w Twojej ocenie, po zapoznaniu się z przepisem powołanym w jego treści, nie stanowi ani przestępstwa, ani wykroczenia i zastanawiasz się, czy można „odwołać się” od takiego mandatu, skoro został przyjęty?
Można, a możliwość taką przewiduje art. 101 § 1 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.
Zgodnie z powołanym wyżej przepisem prawomocny mandat karny podlega niezwłocznie uchyleniu, jeżeli grzywnę nałożono za czyn niebędący czynem zabronionym. W celu jego uchylenia konieczne jest złożenie wniosku do sądu rejonowego (wydziału karnego), na którego obszarze właściwości miało miejsce zdarzenie stanowiące podstawę wystawienia mandatu, w terminie 7 dni od uprawomocnienia się mandatu, czyli od dnia jego odebrania przez osobę ukaraną (art. 98 § 3 k.p.w.).
Przykład:
X parkując przodem samochód w sposób równoległy, wykonując manewr w sposób uważny, z minimalną prędkością, delikatnie dotknął przednim zderzakiem kierowanego pojazdu tylnego zderzaka pojazdu zaparkowanego przed miejscem, na którym chciał ustawić pojazd, w którym to pojeździe nikt nie przebywał i z którym kontakt był tak niewielki, że w ocenie X nie doszło nawet do wyrządzenia szkody w tym pojeździe.
Zdarzenie obserwowali policjanci siedzący w radiowiozie po drugiej stronie ulicy. Po jego wystąpieniu wystawili X mandat karny opiewający na 10 punktów karnych i grzywnę w kwocie 1000 zł, powołując w jego podstawie prawnej art. 86 § 1 k.w., zgodnie z którym podlega karze grzywny ten, kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu, nie zachowując należytej ostrożności, powoduje zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.
X nie kwestionując, że miało miejsce zdarzenie wyżej opisane, przyjął mandat karny, nie zdając sobie sprawy z brzmienia przepisu, którego naruszenie policjanci zarzucili X. Dopiero po przyjęciu mandatu X odczytał treść art. 86 § 1 k.w. typizującego wykroczenie polegające na spowodowaniu zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym i powziął wątpliwość, czy wystawienie mandatu karnego za popełnienie czynu z art. 86 § 1 k.w. było zasadne.
W trakcie rozmowy z adwokatem X został utwierdzony w przekonaniu, że mandat został wystawiony za czyn, który nie może zostać zakwalifkowany z powołanego wyżej przepisu, gdyż jego zastosowanie wymagałoby niezachowania należytej ostrożności podczas wykonywania manewru parkowania [a ta została przez X zachowana], a nadto spowodowania zagrożenia bezpieczeństwa dla innego uczestnika ruchu [podczas gdy dotknięty przez X pojazd był opustoszały].
Nadto X pozyskał wiedzę o niemożliwości przypisania mu popełnienia jakiegokolwiek wykroczenia, bowiem analiza przepisów Kodeksu karnego i Kodeksu wykroczeń prowadzi do konkluzji, że żadna z powołanych ustaw nie sankcjonuje zachowania, którego dopuścił się X, a nadto żaden z przepisów ustawy Prawo o ruchu drogowym [do której stosowania odsyła art. 97 k..w. rozszerzając katalog wykroczeń, za które przewidziana jest sankcja we wskazanym przepisie Kodeksu wykroczeń] nie zawiera takiego nakazu czy zakazu, który dotyczyłby zaistniałej sytuacji polegającej na delikatnym dotknięciu innego pojazdu podczas wykonywania manewru parkowania przodem.
W okolicznościach opisanej sprawy X podjął zasadną decyzję o konieczności podjęcia działań prawnych zmierzających do uchylenia mandatu.
Oferuję pomoc prawną w zakresie obrony w postępowaniu z wniosku o uchylenie prawomocnego mandatu karnego.